زمینه و هدف: مینوسایکلین علاوه بر اینکه یک داروی ضد التهاب و آنتیبیوتیک است، دارای اثرات محافظتی سلولهای عصبی نیز می باشد. با توجه به ارتباط تشنج با مرگ و میر سلولی و التهاب، هدف از این تحقیق بررسی اثر مینوسایکلین بر تشنجهای ناشی از کیندلینگ در موش صحرایی است. مواد و روشها: در این مطالعه تجربی، 3 گروه موش صحرایی ( 18 سر) پس از جراحی استرئوتاکسیک و یک هفته دوره بهبودی، تحریکات (n=5) 25 ،(n=7) 12/ کیندلینگ ( 2 بار در روز) را دریافت میکردند. هر یک از گروههای مذکور پس از کیندل شدن، مینوسایکلین با دوزهای 5 ،(Afterdischarge Duration; ADD) میلیگرم به ازای یک کیلوگرم حیوان دریافت کردند. مدت زمان امواج تخلیه متعاقب (n=6) و 50 و مدت (Stage 5 Duration; S5D) مدت زمان مرحله پنج تشنج ،(Stage 4 Latency; S4L) مدت زمان تأخیری تا شروع مرحله 4 تشنج روز تزریق مینوسایکلین با روز قبل (که سالین دریافت کرده بودند) مقایسه شد. (Seizure Duration; SD) زمان تشنج نسبت به تزریق سالین کاهش معن ادار داشت . ADD ، 50 و 25 را دریافت کرده بودند mg/kg یافتهها: در موشهای کیندلی که دوزهای را SD و S4L 50 توانست mg/kg نیز در هر سه دوز دارو بهطور معنادار کاهش یافت. از بین سه دوز مذکور، مینوسایکلین فقط با دوز S5D به ترتیب بهطور معناداری افزایش و کاهش دهد. نتیجه گیری: نتایج به دست آمده از این تحقیق نشان داد که مینوسایکلین موجب کاهش شدت تشنجهای ناشی از کیندلینگ آمیگدال گردید . کلمات کلیدی: تشنج؛ مینوسایکلین؛ موش صحرایی؛ کیندلینگ

کلمات کلیدی