تعیین بهترین سیستم بیان‌کننده پروتئین‌های هترولوگ یکی از مباحث مهم در بیوتکنولوژی است. سیستمی در این مسیر موفق است که بتواند مواد زیستی را با بیشترین فعالیت بیولوژیکی به صورت ایمن و با کم‌ترین هزینه تولید کند. قارچ‌های رشته‌ای برای قرن‌های متمادی به عنوان منبعی جهت تهیه متابولیت‌ها و آنزیم‌ها به کار می‌رفته‌اند. استفاده از این قارچ‌ها به دلیل سیستم گلیکوزیلاسیون مشابه انسان و نیز ترشح میزان فراوان پروتئین، روز به روز در تولید داروهای نوترکیب انسانی در حال پیشرفت است. در رسیدن به این مسیر قارچ‌هایی همچون آسپرجیلوس اوریزا و تریکودرما ریسه‌ای و به خصوص آسپرجیلوس نیدولانس مورد استفاده قرار گرفته و داروهایی همچون هورمون رشد انسانی را تولید نموده اند. تغییرات پس از ترجمه برای فعالیت زیستی تعداد زیادی از پروتئین‌های انسانی از جمله آنتی بادی‌ها لازم است. گیاهان، باکتری‌ها و مخمر‌ها فاقد تغییرات پس از ترجمه مشابه سلول‌های انسانی می باشند، لذا پروتئین‌های تولید شده توسط آن ها سبب ایجاد پاسخ ایمنوژنتیکی پس از استفاده در انسان می‌شود. فرآورده‌های تولید شده در پستانداران همچون موش و همستر نیز بدلیل صرف هزینه های گزاف کشت سلولی، در مقیاس محدود قابل اجرا است. همچنین پروتئین‌های حاصل از قارچ نگرانی‌های مربوط به آلودگی‌های بیولوژیکی پروتئین‌های حاصل از کشت سلول‌های جانوری را ندارد. لذا اگر هدف تغییرات مناسب پس ترجمه، مانند شکل مناسب گلیکوزیلاسیون، برش های پروتئولیتیکی و یا تشکیل چندین باند دی-سولفید باشد، تغییرات پس از ترجمه موجود در قارچ های رشته ای امتیاز بالقوه ای در مسیر رسیدن به اهداف پیش رو محسوب می‌گردد.

کلمات کلیدی