مجموع آیاتی که معتقدان به وقوع نسخ در آیات قرآن کریم به عنوان مستندات قرآنی این دیدگاه ذکر کرده‌اند، چهار آیه 106 سوره بقره، 101 سوره نحل، 39 سوره رعد و 15 سوره یونس است. فارغ از قبول یا ردّ اصل مسأله وقوع نسخ در آیات الهی قرآن که تحقیق جامع‌تری را می‌طلبد، بررسی هر یک از این آیات در جهت فهم سباقی ( نفسی )، سیاقی آن‌ها و فهم مجموعی قرآن نشان می‌دهد که این آیات هیچ دلالتی بر وقوع نسخ در آیات قرآن ندارند؛ بلکه مدلول آیه اول و دوم تغییر و تبدیل معجزات اعطایی به انبیاء الهی است که در آیه سوره بقره به صورت کلی می‌فرماید که خداوند هیچ معجزه‌ای از معجزات انبیاء پیشین را برنمی‌دارد یا با گذشت زمانْ آن‌ها را از یاد نمی‌رود مگر این که معجزه‌ای بهتر یا مثل آن در تأثیر را به پیامبر بعدی می‌دهد و در آیه دوم تأکید می‌کند که بر فرضِ تبدیل معجزات، باز هم کافران ایمان نمی‌آوردند. در آیه سوم نیز سخن از این است که خداوند در هر زمان حکم و قضایی دارد که اگر اراده کند آن را در زمان دیگری محو می‌کند و حکم دیگری را ثابت می‌سازد. آیه چهارم نیز مربوط به درخواست کافران از پیامبر برای تغییر محتوای قرآن به عنوان معجزه ایشان یا آوردن معجزه‌ای دیگر است.

کلمات کلیدی