مقدمه و هدف: بسیاری از دانش آموزان معتقدند که درس فیزیک، یک موضوع انتزاعی است که یاد گرفتن آن مشکل می‌باشد. در نتیجه توجه به اینکه فراگیران به توانایی خود در زمینه حل این مسائل، ایمان داشته باشند، یک ضرورت بوده و در فرایند آموزش این درس، روش‌های تدریس فعال، مورد تأکید بسیار است. لذا مطالعه حاضر با هدف تأثیر الگوی کاوشگری بر میزان خودکارآمدی دانش آموزان صورت گرفت. روش: روش این پژوهش، شبه آزمایشی و از نوع طرح پیش آزمون - پس آزمون با دو گروه کنترل می‌باشد. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان پسر مقطع متوسطه و پایه اول شهرستان فریمان (واقع در استان خراسان رضوی) در سال تحصیلی 88-89 می‌باشند. نمونه گیری به صورت خوشه‌ای صورت گرفت، از بین مدارس متوسطه پسرانه، یک دبیرستان، سپس از بین سه پایه تحصیلی این دبیرستان، دو کلاس پایه اول به تصادف انتخاب و یکی از کلاس‌ها به عنوان گروه آزمایش (25 نفر) و کلاس دیگر به عنوان گروه کنترل یک (21 نفر) در نظر گرفته شدند. گروه کنترل دو (26 نفر) نیز دانش آموزان پایه اول و از دبیرستانی انتخاب شد که یکی از محققین در آن مدرسه مشغول به تدریس بود. یافته‌ها: نتایج آزمونt همبسته در زمینه بررسی اثرگذاری الگوی کاوشگری بر میزان خودکارآمدی دانش آموزان نشان داد که تفاوت معناداری بین میانگین نمرات در پیش آزمون و پس آزمون گروه آزمایش وجود دارد (44/4- t=،001 /0 p<)، به طوریکه میانگین نمرات خودکارآمدی و سایر مؤلفه‌های آن در پس آزمون بیشتر از میانگین نمرات در پیش آزمون بود. در واقع، دانش آموزانی که به روش کاوشگری، آموزش داده می‌شدند، از خودکارآمدی بالاتری برخوردار بودند. نتیجه گیری: با توجه به یافته‌های پژوهش می‌توان نتیجه گرفت که ارائه الگوی کاوشگری، عملکرد دانش آموزان را در زمینه باور نسبت به توانایی‌هایشان در خصوص درس فیزیک، افزایش می‌دهد. لذا به کار گیری این الگو به دست اندرکاران نظام آموزشی توصیه می‌گردد.

کلمات کلیدی