یکی از مباحثی که در بسیاری از آثار ادبی مورد توجه قرار می گیرد «عشق» است. در عرصه ی ادبیات، نویسندگان هر کدام تعریف خاصی از عشق ارائه کرده اند. بسیاری در آثارشان به ترسیم «عشق مجازی» پرداخته اند و بعضی نیز «عشق حقیقی» را به تصویر کشیده اند. از جمله نویسندگانی که در آثارشان به مقوله ی عشق پرداخته اند تولستوی، نویسنده و متفکر بزرگ روسی، است. بین سال های 1880 تا 1904، آن هنگام که بحران روحی بر سراسر جهان سایه افکنده بود، تولستوی با ارائه ی مفهوم جدیدی از عشق، مذهب جدیدی بر مبنای آن بنیان نهاد و در این مذهب مفهومی واقعی از ایمان به خدا و اخلاق ارائه و به جهانیان عرضه نمود. رومن رولان، نویسنده ی فرانسوی، با خواندن آثار تولستوی و تامل در آنها، شیفته ی افکار نویسنده ی روس شد. وی با آشنایی با مذهب تولستوی و اصول اخلاقی او که ترسیم گر عشق حقیقی بودند، از آن پس کوشید تا در آثارش این عقاید را منعکس کند و تصویری نو از عشق ارائه نماید. بهترین نمونه از آثار رولان که می توان بوضوح تجلی باورهای مذهبی و اخلاقی تولستوی را در آن شاهد بود، رمان ژان-کریستف است. در این مطالعه برآنیم تا نخست با ارائه ی تعریفی از مذهب جدید تولستوی با عقاید مذهبی و اخلاقی وی آشنا شده، سپس با تکیه بر این باورها به تجلی عشق در رمان ژان-کریستف بپردازیم.

کلمات کلیدی