پروتئین ها اجزای اساسی همه ی سلولهای زنده بوده و زنجیره ای متشکل از 20 نوع اسید آمینه می باشند. برای ساخت پروتئینها، ریبوزوم ها اسیدهای آمینه را به هم پیوند داده و رشته های خطی تولید می کنند. این رشته ها به روش های گوناگونی دور یکدیگر تا می خورند، اما فقط یکی از این روش های تا خوردن، به پروتئینها اجازه می دهد تا به درستی عمل کنند. بررسی بیماری هایی نظیر آلزایمر، جنون گاوی و بسیاری از سرطان ها، ناشی از اشتباه تاخوردن پروتئین ها می باشد. با توجه به اهمیت این مسأله و همچنین از آن جا که اغلب روش های شناسایی ساختار پروتئین ها، هزینه بر و زمان بر هستند، پیش گویی ساختار پروتئین ضروری به نظر می رسد. الگوریتم ژنتیک، یک تکنیک جستجو در علم رایانه است که از اصول انتخاب طبیعی داروین برای یافتن راه حل بهینه جهت پیش بینی یا تطبیق الگو استفاده می کند و کارکرد آن بر اساس ژنتیک طبیعی استوار است. الگوریتم‌ ژنتیک می تواند در حل مسائل بهینه سازی نظیر بهینه سازی ساختار ملکولی شیمیایی (شیمی)، بهینه سازی توابع، پردازش تصویر و غیره به کارگرفته شود. اما مهمترین مساله در الگوریتم ژنتیک پروتئین ها، ورودی ها یا نحوه ورود داده ها می باشد به طوری که راه حل های حاصل از ورودی ها باید بر طبق یک الگوی مشخص کد گذاری شده و بر مبنای توابع مشخصی( fitness) مورد ارزیابی قرار گیرند. بر این مبنا عملیات رایج در الگوریتم‌ ژنتیک پروتئین ها شامل ارزیابی(Fitness)، انتخاب(Selection)، ادغام(Crossover)و جهش (Mutation ) می باشد. در این تحقیق امکان سنجی الگوریتم ژنتیک برای پیشگویی ساختار پروتئین مورد ارزیابی قرار می گیرد.

کلمات کلیدی