با توجه به رقابت فزاینده ای که میان جوامع بوجود آمده بیشتر این رقابت سمت و سویی بر سر منابع و سرمایه ها دارد. یکی از مهمترین این سرمایه ها، سرمایه انسانی است. خوشبختانه به دلیل جوان بودن جمعیت ایران، سرمایه انسانی بالقوه ای وجود دارد که قطعا هدایت و برنامه ریزی خاصی را برای توانمندسازی و سپس جذب آنها در ساختار اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و سیاسی کشور می طلبد. یکی از این برنامه ریزی ها توجه ویژه به کسب و کارهای خانگی به عنوان راهکاری کم هزینه و یکی از اصلی ترین مزیت های رقابتی و استراتژی های کلان دهه آینده میان جوامع بشمار می رود. از این رو توجه به مقوله کارآفرینی جهت دستیابی به راهکارهای جدید، بخصوص کسب و کارهای خانگی بیش از پیش توجه سیاستگذاران و تصمیم گیران قرار گرفته است. این نوشتار تلاش می نماید تا با طرح مسئله بیکاری، نقش کسب و کارهای خانگی در این فرایند را بررسی نماید. نتایج حاصل نشان می دهد، کسب و کارخانگی با توجه به نیاز به سرمایه کمتر ، زودبازدهی، فراگیر بودن(زن و مرد، پیر و جوان را شامل می شود) ، فرصت رسیدگی به سایر کارها در منزل (بخصوص برای زنان خانه دار)، همچنین در مواردی و تحت شرایطی صادرات و ارزآوری دربرگیرنده منافع اقتصادی و اجتماعی زیادی است.

کلمات کلیدی