فهم آیات قرآن و رسیدن به مراد الهی مستلزم به کار گیری روش هایی است که بر پایه مبانی استواری بنا شده اند. شناخت بهتر این مبانی می تواند به ما در فهم بهتر آیات قرآن و اقوال مفسران یاری رساند. از سوی دیگر، هرمنوتیک کلاسیک با هدف تنقیح مبانی و روش های فهم متن به وجود آمد و زمینه ساز تحولات فکری گسترده ای شد. وجود دغدغه ها و رهیافت های مشابه، بهره گیری این دو حوزه از تجربیات مشترک یکدیگر را ضروری ساخته است و مطالعات تطبیقی یکی از بهترین راه کارها برای انجام چنین تعامل سازنده ای خواهد بود. در پژوهش حاضر، با این هدف به بررسی اهم مبانی مبانی مشترک میان تفسیر قرآن و هرمنوتیک کلاسیک پرداختیم و نشان دادیم که متفکران هر دو حوزه قائل به امکان فهم و تفسیرپذیری متن می باشند و هدفشان رسیدن به مراد مؤلف است. آنان معنای متن را امری عینی می دانند که با اتخاذ روشی مناسب و بهره گیری از قواعد عام زبانی، قابل دست یابی است و پیش فرض های مفسران و فاصله زمانی آنان از عصر نزول (تألیف)، از جمله عوامل بدفهمی است که با به کارگیری شیوه های مناسب می توان بر این موانع غلبه کرد و به معنای متن رسید.

کلمات کلیدی