استفاده از روش های اندازه گیری مستقیم عوامل هیدرولوژیک خاک، زمان بر و پرهزینه می باشد. یکی از مهم ترین راه کارهای موجود برای حل این مشکل ایجاد یک رابطه ریاضی بین تعدادی از خصوصیات زودیافت خاک مانند بافت خاک، چگالی ظاهری و میزان ماده آلی با خصوصیات دیریافت هیدرولیکی خاک می باشد. این روابط توابع انتقالی نام دارند. در این پژوهش از 8 تابع نقطه ای و 4 تابع پارامتریک برای پیش بینی میزان رطوبت خاک در پتانسیل های ماتریک مختلف در 122 نمونه خاک از شمال و شمال شرقی ایران استفاده گردید. توابع انتقالی پارامتریک ضرایب چهار رابطه نگه داشت آب خاک ونگنوختن، هاستون و کاس، کمپل و بروکس و کوری را برآورد می کردند. بهترین نتایج توابع نقطه ای مربوط به روش بی. اس. اس خاک سطحی (با متغیرهای ورودی عمق نمون هبرداری، درصد ذرات خاک، و ریشه میانگین مربعات خطا (r) میزان کربن آلی و وزن مخصوص ظاهری) با ضریب همبستگی 0 و ضعیف ترین نتایج در روش هاتسون (با متغیرهای ورودی / 0 و 033 / به ترتیب برابر 75 (RMSE) 0/ به ترتیب برابر با 59 RMSE و r عمق نمونه برداری، درصد ذرات خاک و وزن مخصوص ظاهری) با به ترتیب برابر با RMSE و r 0 به دست آمد. بهترین نتایج توابع پارامتریک در روش کمپل با 0/ 0 و 12 / به ترتیب برابر با 52 RMSE و r 0 و ضعیف ترین نتایج در روش وریکن با / 0/90 و 037 مشاهده شد. علاوه بر این تحلیل ها نشان دادند که استفاده از میزان کربن آلی به عنوان عامل ورودی در توابع انتقالی م یتواند منجر به بهبود نتایج پی شبینی میزان رطوبت خاک شود. همچنین به طور تقریبی در همه توابع بررسی شده با افزایش پتانسیل ماتریک عملکرد توابع بهبود یافت.

کلمات کلیدی