عنوان : ( واکاوی معنای دین در کاربردهای قرآنی آن )
نویسندگان: عباس اسمعیلی زاده ,
Full Textچکیده
مادّه « دَیَنَ » و مشتقات آن صد و یک بار در قرآن و در سه معنا به کار رفته است: آیین و شریعت، جزا و پاداش، بدهی و قرض. معنای نخست زمانی است که این ماده به هیأت « دین » درآمده است و در معنای دوم بر وزن اسم مفعول « مَدِین » و ترکیب مضاف و مضافٌ الیه « یوم الدین » ( روز جزا و قیامت ) آمده است و معنای سوم هنگامی است که به صورت « دَیْن » می‌آید. در این میان در چهار آیه ذاریات/6، انفطار/9، تین/7 و ماعون/1 که در آن‌ها واژه « دِین » به کار رفته است، بیشتر مترجمان و مفسران برخلاف سایر موارد کاربست این واژه، آن را به معنایی غیر از < آیین و شریعت > دانسته‌اند. اما بررسی دقیق این آیات و فهم سباقی و سیاقی آن‌ها ثابت می‌سازد که در این موارد به ویژه در سه آیه اخیر نیز همانند دیگر موارد استعمال واژه « دین » در قرآن، به همان معنای آیین و شریعت و خصوص دین اسلام است و در سوره ذاریات این معنا راجح است.
کلمات کلیدی
, دین, یوم الدین, سوره ذاریات, سوره انفطار, سوره تین, سوره ماعون
@article{paperid:1031458,
author = {اسمعیلی زاده, عباس},
title = {واکاوی معنای دین در کاربردهای قرآنی آن},
journal = {آموزه های قرآنی},
year = {2012},
volume = {2},
number = {15},
month = {September},
issn = {2251-9378},
pages = {27--46},
numpages = {19},
keywords = {دین، یوم الدین، سوره ذاریات، سوره انفطار، سوره تین، سوره ماعون},
}
%0 Journal Article
%T واکاوی معنای دین در کاربردهای قرآنی آن
%A اسمعیلی زاده, عباس
%J آموزه های قرآنی
%@ 2251-9378
%D 2012
