هدف از این پژوهش، تعیین فراوانی و سبب‌شناسی آسیب‌های ورزشی ژیمناست‌های مرد نخبه در سطح لیگ برتر و دسته یک باشگاه‌های ایران بود. این پژوهش از نوع تحقیقات زمینه‌یابی، با بهره‌گیری از شیوه مطالعه‌ی گذشته‌نگر می‌باشد. نمونه‌ی آماری پژوهش شامل 42 ژیمناست با ویژگی سن: 09/9 ± 45/19 سال، قد: 58/5 ± 05/170 سانتی‌متر، وزن: 61/5 ± 5/63 کیلوگرم، BMI : 82/1 ± 97/21 کیلوگرم مترمربع و نیز سابقه‌ی ورزشی 15/3 ± 9/12 سال بودند. اطلاعات پژوهش از طریق پرسشنامه‌ی محقق ساخته با ضریب پایایی 85/0 جمع آوری شد. پرسشنامه‌ی ثبت آسیب‌های ورزشی شامل سه بخش: جمعیت‌شناسی با شش سؤال، سبب‌شناسی با 15 سؤال و جدول تعیین فراوانی آسیب‌ها در شش وسیله بود. داده‌ها با نرم‌افزار SPSS ویرایش 15 به کمک روش‌های آمار توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد در حرکات زمینی و پرش خرک اندام تحتانی به ترتیب با 5/43 و 3/79 درصد و نیز در خرک حلقه، دارحلقه، پارالل و بارفیکس اندام فوقانی به ترتیب با 1/61، 9/61، 8/65، 1/67 درصد و هم‌چنین در مجموع شش وسیله اندام فوقانی با 1/54 درصد بیشترین درصد فراوانی محل آسیب‌ها را به خود اختصاص دادند. ژیمناست‌ها اظهار کردند که مهم‌ترین سبب، آسیب‌هایشان استفاده نکردن از وسایل کمک آموزشی و خستگی بود؛ بنابراین با در نظر گرفتن این ریسک فاکتورها می‌توان احتمال وقوع آسیب‌ها را کاهش داد.

کلمات کلیدی