حدیث ـ که به عنوان یکی از منابع مهم در دستیابی به احکام و معارف اسلامی، نقش اساسی دارد ـ بر پایة سند استوار شده است. لذا، برای احراز صحّت نسبت حدیث به معصوم (ع)، بررسی سند راهی مطمئن و کارآمد بوده که مربوط به حوزة مطالعات بیرونی حدیث است. رجالیان در پی اعتبارسنجی هر یک از راویان موجود در زنجیرة اسانید روایات، الفاظ و اصطلاحات ویژه‌ای را پدید آورده‌اند که گاه بر سر معنا و دلالت برخی از آنها، اجمال و ابهام و یا اختلاف نظر وجود دارد. بازنگری در معنا و دلالت الفاظ و اصطلاحات مجمل و مبهم و یا اختلافی جرح و تعدیل با هدف بررسی مطلوب‌تر سند ضرورتی اجتناب‌ناپذیر است. یکی از این اصطلاحات، اصطلاح «لیس بذاک القوی (الثّقة)» است. در این پژوهش، کوشیده‌ایم تا مرتبه و درجه این اصطلاح را از جهت شدّت و ضعف معنا در مراتب جرح و تعدیل و درجات قوّت و ضعف راویان، بررسی و سرانجام حدود دلالی دقیق آن را کشف وترسیم نماییم.

کلمات کلیدی