در حال حاضر، جمعیت قابل توجهی از اسبان مسابقه به دلیل ابتلا به بیماری‌های صعب‌العلاج ناشی از ورزش از جمله ضایعات تاندونی، لیگامنتی و مفصلی حذف می‌شوند. روش‌های درمانی‌ متعددی برای بهبود مطلوب این بیماری‌ها توصیه می‌شود که شاید استفاده از سلول‌های بنیادی به ویژه نوع مزانشیمی از مهم‌ترین و جدید‌ترین موارد باشد. همچنین مدل‌های حیوانی نظیر اسب می‌تواند برای مطالعه خصوصیات و پتانسیل سلول‌های بنیادی و امکان‌سنجی کاربرد آن‌ها در آینده‌ی پزشکی نیز مورد استفاده قرار گیرند. سلول‌های بنیادی مزانشیمی از طریق دو مکانیسم تمایز مستقیم و ترشح فاکتورهای تغذیه‌ای مختلف، در بازسازی بافت هدف شرکت می‌کنند. در حقیقت، سلول درمانی با استفاده از سلول‌های بنیادی مزانشیمی به تدریج در حال تبدیل شدن به روش معمول درمان بالینی است. سلول‌های بنیادی مزانشیمی جمعیتی از سلول‌های چندتوان هستند که از بافت‌های بزرگسالان جدا شده و ضمن داشتن توان خودنوزایی، ظرفیت تمایز به دودمان‌های مزودرمی، مانند استخوان، غضروف، چربی و ... را دارند. سلول‌های بنیادی مزانشیمی می‌توانند از بافت‌های مختلف بزرگسالان از جمله مغز استخوان جدا شوند؛ اما هنوز هم مغز استخوان رایج‌ترین منبع مورد استفاده برای استحصال سلول‌های بنیادی است. هدف این مطالعه، جداسازی و بررسی توان تمایز آزمایشگاهی سلول‌های بنیادی جداشده از مغز استخوان اسب بود. به این منظور، از سه رأس اسب دوخون (۳، ۹ و ۱۰ سال) نمونه مغز استخوان با استفاده از سوزن جمشیدی جمع‌آوری شد. در آزمایشگاه، با استفاده از محلول شیب غلظتی، سلول‌های هسته‌دار آن جدا و در محیط پایه کشت داده شدند. پس از سه پاساژ متوالی، سلول‌های پاساژ سوم از نظر ظاهری و بیان نشانگرهای اختصاصی بررسی شدند تا مزانشیمی بودن آن‌ها تأیید شود. سپس سلول‌ها به مدت ۲۱ روز در محیط‌های القائی مناسب (به سمت سلول‌های استخوانی، چربی و غضروف) کشت داده شدند و در پایان مدت زمان القا، با روش رنگ آمیزی اختصاصی، تمایز آن‌ها به هر سه دودمان مورد تایید قرار گرفت. لذا نتایج نشان داد که با توجه به قابلیت تمایزی سلول‌های جدا شده، می‌توان از آن‌ها در درمان اختلالات اسکلتی-عضلانی اسب بهره برد.

کلمات کلیدی