رسوبگذاری در کانالهای انتقال آب یکی از معضلات اساسی در مدیریت شبکه های آبیاری است. پیچیدگی رفتار رسوبهای چسبنده سبب شده که معیارهای طراحی معمول کارایی کافی برای جلوگیری از ته نشینی رسوبهای چسبنده نداشته باشند. هدف از تحقیق حاضر ، تععین حداقل سرعت و تنش برشی غیر رسوبگذار برای کانالهای حاوی پساب شهری است. آزمایش ها بااستفاده از رسوبهای چسبنده سد پیربلوط و در فلوم دوار آزمایشگاه هیدرولیک دانشگاه شهرکرد انجام شد. نتایج نشان می دهد که پساب علاوه بر افزایش مقدارنهشته شدن و احتمال فلوکوله شدن رسوبهای معلق ،باعث افزایش 7% در کمینه سرعت غیر رسوبگذار نسبت به آب خلص می شود. همچنین مشخص می شود که پساب تنش برشی آستانه ته نشینی را افزایش می دهد . و با افزیش غلظت اولیه رسوبها تاثیر پساب بیشتر مشهود است. در ادامه ، نتایج این تحقیق با روشهای نیمه تجربی به طور چشمگیری کمتر از مقدار بدست آمده در این پژوهش است . نتایج این تحقیق نشان داد که کمینه عدد فرود برای شرایط غیر رسوبگذار برابر 45% است.

کلمات کلیدی