خشک کردن یکی از قدیمی ترین روشهای نگهداری محصولات کشاورزی پس از برداشت می باشد. ریحان است که به عنوان گیاهی دارویی و ادویه ای مورد استفاده قرار (Lamiaceae) یکی از گیاهان خانواده نعناعیان (basilicum L. می گیرد. به منظور بررسی تأثیر روشهای مختلف خشک کردن بر زمان خشک کردن، درصد و اجزای اسانس گیاه دارویی ریحان ،300 ،180 ، آزمایشی به صورت طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد. شش توان مختلف میکروویو شامل 100 600 و 900 وات، دو دمای مختلف آون شامل 50 و 70 درجه سانتی گراد و روش طبیعی (سایه و آفتاب) مورد مقایسه قرار ،450 0 بر پایه وزن خشک (یا 10 % بر / گرفتند. در روشهای مختلف، خشک کردن نمونه ها تا زمانی که وزن آنها به محتوای رطوبتی 10 4 دقیقه و 48 ساعت) / پایه وزن تر) رسید، ادامه داشت. نتایج نشان داد که کمترین و بیشترین زمان خشک کردن (به ترتیب 1 (%1/ مربوط به تیمارهای خشک کردن با توان 900 وات میکروویو و روش خشک کردن در سایه بود. بالاترین درصد اسانس ( 3 600 و 900 وات میکروویو بود. توان های مختلف ، 0%) مربوط به توان های 450 / در روش سایه بدست آمد و کمترین میزان ( 3 میکروویو اثر منفی بر اجزای اصلی اسانس (ژرانیال و متیل کاویکول) گذاشتند ولی در روش سایه این ترکیب ها به خوبی حفظ شدند. به طورکلی با توجه به نتایج این تحقیق می توان اظهار نمود که خشک کردن گیاه دارویی ریحان با استفاده از روش سایه از این جهت که میزان اسانس و اجزای اصلی آن را به صورت قابل ملاحظه ای حفظ کرد، برای خشک نمودن این گیاه مطلوب است.

کلمات کلیدی