زمینه و هدف: چاقی یکی از مشکلات عدیده قرن حاضر می باشد که ناشی از عدم تحرک و عدم پایبندی به الگوهای صحیح تغذیه ای می باشد. به علاوه خود چاقی با انواع گوناگونی از امراض در ارتباط است که یکی از آنها زمینه ابتلای به مقاومت انسولینی می باشد. لیپوکالین2 (LCN2) از جمله ادیپوسایتوکاین هایی است که در ارتباط با گسترش مقاومت انسولینی عمل می کند. از آنجایی که LCN2 اخیراً کشف شده است و اطلاعات معدودی در خصوص LCN2 در دسترس است، لذا هدف از این تحقیق مقایسه اثر روزه داری ماه رمضان (به عنوان یک الگوی رژیمی) و فعالیت ورزشی هوازی منظم بر شاخص های2LCN، نیمرخ لیپیدی و مقاومت انسولینی افراد چاق غیر فعال، بود. روش بررسی: در این مطالعه 18 مرد چاق 50-40 ساله با نمایه توده بدنی بیش از 30 کیلوگرم متر مربع به صورت فراخوان عمومی جهت شرکت در این طرح تحقیقی از میان 70 آزمودنی به طور تصادفی انتخاب شدند و پس از دارا بودن شرایط لازم د به دو گروه روزه دار (9N=) و گروه روزه دار و فعالیت ورزشی (9 N=) تقسیم شدند. سپس در حالی که گروه روزه دار تنها روزه داری را به عنوان اثر مداخله ای انجام می داد، گروه روزه دار و فعالیت ورزشی علاوه بر اثر مداخله ای گروه روزه دار، فعالیت ورزشی را به صورت 27 جلسه در ماه انجام می دادند. همچنین، جهت بررسی تغییرات مورد نظر در ماه رمضان، از افراد چهار وهله متفاوت نمونه گیری خونی به عمل آمد. در نهایت با استفاده از آمار اندازه های مکرر تحلیل واریانس در سطح p<0/05 فرضیه ها به بوته آزمایش گذاشته شد. یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد که سطوح LCN2 در هر دو گروه طی ماه رمضان کاهش می یابد با این حال این اثر کاهشی تنها در گروه روزه دار و فعالیت ورزشی معنادار بود(p<0/05). همچنین، میزان مقاومت انسولینی در هر دو گروه کاهش یافته بود که این کاهش در گروه روزه دار معنادار بود(p<0/05). به علاوه، سطوح LCN2 تنها در هفته چهارم ماه رمضان با مقادیر مقاومت انسولینی افراد چاق ارتباط معناداری داشت(p<0/05). نتیجه گیری: به توجه به نتایج تحقیق به نظر می رسد کاهش یافتن سطوح LCN2 توسط روزه داری و همچنین روزه داری و فعالیت ورزشی عاملی در کاهش مقاومت انسولینی افراد چاق می باشد. با این حال، جهت دستیابی به نتایج قطعی نیاز به تحقیقات بیشتری است.

کلمات کلیدی