در طی مدت اردیبهشت تا شهریور ماه 1385، با مراجعه تدریجی به کشتارگاه شهرکرد تعداد 60 شیردان از گوسفندانی که به طور تصادفی انتخاب شده بودند و مشخصات آن ها (جنس و سن ) ثبت گردیده بود به آزمایشگاه منتقل و تمامی نماتود های موجود در شیردان آَن ها جمع آوری ، شمارش و بر اساس مشخصات مورفولوژیک تعیین جنس و گونه گردید. جهت مطالعه هیستوپاتولوژی، نمونه های بافتی از شیردان هایی که آَلوده به استرتاژیا بودند و یا ضایعات ماکروسکوپی داشتند، گرفته شد. تعداد 42 شیردان (70%) آلوده به نماتودهای معده ای-روده ای بودند. تعداد 32 شیردان (53.33%) آلوده به استرتاژیا با تعداد حداقل و حداکثر (1300-67) و میانگین 127 استرتاژیا بودند. 18 شیردان (30%) به صورت توام به دو گونه استرتاژیا سیرکومسینکتا و استرتاژیا تریفورکاتا آلوده بودند با حداقل و حداکثر (1300-85) و میانگین 130 استرتاژیا بود. تعداد 8 شیردان(13.3%) تنها با گونه استرتاژیا تریفورکاتا با حداقل و حداکثر (230-67) و میانگین 82 نماتود آلوده بودند. تعداد 6 شیردان (10%) نیز فقط با گونه استرتاژیا سیرکومسینکتا آلودگی داشت با حداقل و حداکثر نماتود جدا شده(640-80) و میانگین 110 استرتاژیا بود.از لحاظ آماری ارتباط معنا داری بین سن و آلودگی با استرتاژیا وجود داشت و بیشترین میزان آلودگی در گروه سنی 12-6 ماه دیده شد که با افزایش سن از میزان آلودگی کاسته شد(P value=0/0005 <0.05%). مطالعه هیستوپاتولوژیکی شیردان های آلوده به استرتاژیا، بیانگر اتساع غدد شیردان به علت نفوذ لارو انگل، کاهش سلول های پریتال، هیپرپلازی سلولهای موکوسی و نفوذ سلول های التهابی نوتروفیل و ائوزینوفیل به لایه ی پارین شیردان بود.

کلمات کلیدی