مقدمه و هدف: اینترنورون­های گاباارژیک در ارتباط با احساس درد در سطح نخاع توزیع­ شده­ اند؛ همچنین موسیمول و بیکوکولین (آگونیست و آنتاگونیست GABAA) به­ ترتیب باعث کاهش و افزایش درد می­شوند. اتصال­های منفذدار (Gj)، اتصال­های غشایی برای مبادله عوامل سیگنالینگ و متابولیت­های کوچک هستند. این پژوهش با تجویز نخاعی (i.t) کربنوکسالون (مسدودکننده Gj) به بررسی نقش اتصال­های منفذدار و سیستم گاباارژیک نخاعی بر احساس درد شیمیایی پرداخته­­ است. مواد و روش­ها: موش­های صحرایی نر نژاد ویستار (g250-200) در 8 گروه هفت­ تایی دسته­ بندی شدند. داروها به حجم lμ10، به مقادیر کربنوکسالون (nM1)، موسیمول (gμ3/0) و بیکوکولین (gμ6/0 و gμ3/0) به­ صورت نخاعی، در حالت انفرادی یا هم درمانی تجویزشدند. از تزریق کف­ پایی ml 05/0 فرمالین 5/2 درصد استفاده و رفتار درد به­ مدت 1 ساعت بررسی­ شد. نتایج: کربنوکسالون و موسیمول هریک به­ تنهایی باعث کاهش درد (p<0.01 وp<0.05) و بیکوکولین موجب افزایش درد (p<0.01) ناشی از فرمالین شدند. تجویز کربنوکسالون به همراه موسیمول کاهش درد را بیشتر کرد (p<0.05) و همچنین تجویز کربنوکسالون آثار پردردی بیکوکولین را کاهش­ داد (p<0.05). نتیجه­ گیری: تقویت اثر ضددردی ناشی از موسیمول و تخفیف اثر افزایش درد ناشی از بیکوکولین به­ دنبال انسداد Gjها، با درنظرگرفتن Gj بین اینترنورون­های مهاری اولیه مؤثر بر اینترنورون­های ثانویه مهارکننده نورون­های انتقال­ دهنده علائم درد در نخاع، می­تواند قابل­ توجیه شود.

کلمات کلیدی