چکیده هدف از تحقیق حاضر بررسی نقش شاخص دشواری در یادگیری مهارت حرکتی بود. بویژه فرض شد که نسبت فاصله- عرض هدف (ID)که عامل مشهودی در زمان حرکت است می تواند عامل تعین کننده ای در یادگیری حرکتی باشد و هنگامی که نسبت فاصله- عرض هدف حفظ می شود یادگیری بالاتری به نسبت زمانیکه فقط یک عامل تغییر می کند انجام گیرد. بدین منظور در این تحقیق 71 پسر 9 تا 12 ساله که هیچ گونه سابقه در زمینه بسکتبال نداشتند در نه گروه به تمرین پرتاب آزاد بسکتبال با شاخصهای دشواری مختلف(شاخص های دشواری یکسان، ساده تر و سخت تر از شرایط استاندارد) ، پرداختند. پس از اجرای 200 کوشش در قالب 10 بلوک 20 کوششی آزمون انتقال، با فاصله و عرض هدف استاندارد از شرکت کنندگان به عمل آمد. نتایج تحلیل کواریانس بر نمرات آزمون انتقال گروه ها نشان از یادگیری بهتر در گروه هایی که با شاخص دشواری ثابت تمرین کرده بودند داشت. چنین استنباط می شود که نسبت فاصله - عرض هدف در بدست آوردن راهبرد کنترلی که در طول تمرین به کار می رود موثر می باشد. از نتایج این تحقیق به نظر می رسد شاخص دشواری و حفظ این نسبت عامل موثری در افزایش میزان یادگیری می باشد. پیشنهاد می شود مربیان برای افزایش میزان یادگیری با حفظ شاخص دشواری تکلیف به آموزش مهارت بپردازند.

کلمات کلیدی