رفتار تیرورق ها هنگامی که تحت اثر بار های موضعی قرار می گیرند، غیر خطی و پیچیده می باشد. از این رو، در رابطه هایی که برای تخمین مقاومت تیرورق ها وجود دارد، از نتایج تجربی و مشاهدات آزمایشگاهی استفاده می شود که بطور نسبی دارای خطای زیادی می باشند. در این مقاله، ابتدا مقایسه ای بین دقت رابطه هایی که تاکنون برای تخمین مقاومت تیرورق ها پیشنهاد گردیده است، انجام می شود. سپس، با استفاده از روش رگرسیون جند متغیره رابطه هایی جدید برای محاسبه مقاومت تیرورقها پیشنهاد می گردد. برای این کار، ضرایب رابطه های پیشنهادی به وسیله الگوریتم ژنتیک تعیین می گردند. از آنجا که کاهش میانگین خطا همراه با افزایش قابلیت اطمینان مورد توجه است، این کار در قالب یک موضوع بهینه سازی چند متغیره با فرض غیرقطعی بودن متغیرها انجام می پذیرد. نتایج حاصل از تحلیل احتمالاتی نشان می دهد که با انتخاب یک دسته ضرایب مناسب می توان به طور همزمان میانگین خطا و قابلیت اطمینان رابطه های پیشنهاد شده را به نحو مطلوبی کنترل نمود.

کلمات کلیدی