تحلیل منطقه ای، ترمیم بارش های مفقود، محاسبه بارش مساحتی، برآورد روشی جدید، کارا (MIDW-F) پژوهشهای آب و هواشناسی است . روش درون یابی فاصله معکوس پیراسته براساس ریاضیات فازی و الگوریتم ژنتیک و بی نیاز از پیش فرضهای پیچیده نظری است . هدف این مقاله به کارگیری این معادله درونیاب جدید برای تامین نیازهای اساسی فوق با واسنجی بارش روزانه حوضه آبریز دشت مشهد است . غربال و نرمالسازی متغیرهای فاصله و ارتفاع انجام شد. سپس تاثیر عملگرهای فازی (بیشینه، کمینه، جمع، بررسی و الگوریتم ژنتیک برای بهینه سازی پارامترها به کار گرفته شد . تحلیل ها بر روی 215 MIDW-F ضرب و مجذورمربعات ) در بهینه کردن بارش روزانه ( 49 ایستگاه باران سنج) واسنجی و تحلیل شد . نتایج نشان داد که عملگر کمینه بهترین عملگر (سهم 58 %)، ضرب (سهم 35 %) و مجموع با سه روش مرسوم دیگر (میانگین حسابی، چندضلعی تیسن و فاصله معکوس معمولی ) نشان داد MIDW-F سهم سه عملگر دیگر 6% است. مقایسه (RMSE) به طور چشمگیری کاهش مییابد. بیشترین معدل مجموع مجذورات خطای منطقه ای MIDW-F که خطاهای منطقه ای بارش روزانه با مربوط RMSE 0) و کمترین معدل / 686 و ضریب تغییرات 7 / 5، واریانس 8 / 90 ، کمترین 76 / 37 (با بیشترین 45 / مربوط بهروش میانگینحسابی 48 0) است . پهنه بندی بارش روزانه در دو تاریخ / 340 و ضریب تغییرات 58 / 4 ، واریانس 92 / 56 ، کمترین 6 / 31/78 (با بیشترین 67 ،MIDW-F به جزئیات بیشتری ارائه MIDW-F انجام و مقایسه شد. نتایج نشان داد که پهنه بندی با IDW و MIDW-F 1388 و با دو روش /12/ 1388/1/2 و 4 کرد. بنابراین کاربرد این روش برای درونیابی بارش روزانه در یک منطقه همگن پیشنهاد می شود.

کلمات کلیدی