نگارنده با الهام از الگوی نهادی هیلزمن، تلاش کرده است با تکیه بر درون‌مایۀ چهار برنامۀ‌ پنج‌سالۀ توسعه، مصوب 1368، 1373، 1379 و 1383، تحول مضمون سیاست‌خارجی را در اسناد برنامه‌های توسعه نشان دهد. با کاربست روش مقایسۀ بینامتنی، این نتیجه به‌دست آمد که ازمنظری تاریخی، سیاست‌خارجی جمهوری اسلامی‌ از رفتارهای انقلابی به تنش‌زدایی درحال تبدیل بوده است؛ ولی، به‌منزلۀ نمادی از تمثیل دوگام به‌پیش و یک گام به‌پس، چیرگی ساخت بازگشت‌گرای ویژه‌ای را بر رفتارهای سیاست‌خارجی ایران تداوم بخشیده است.

کلمات کلیدی