روایت «افضل الاعمال انتظار الفرج» بیشتر در فضای فکری شیعه در بافت موضوع مهدی موعود _علیه السّلام _ مورد استناد قرار می گیرد. پرسشی که نوشتار حاضر به آن می پردازد، آن است که چرا با وجود ذکر پرشمار این روایت در آثار حدیثی اهل سنّت و نیز باور قاطبه ی گروههای فکری آنها به موضوع مهدویّت، این روایت به ادبیات مهدویت آنها راه نیافته است. در این نوشتار کوشیده ایم تا سه عامل را در بر ساختن گفتمان تفسیری این روایت در میان اهل سنّت شناسایی کنیم: الف. زمینه ی صدور؛ ب. روایات تضمین کننده ی ترکیب اصلی روایت مورد بحث؛ ج. کاربردهایی که آنها در متون حدیثی سنّی یافته اند. سپس نشان داده ایم که همین عوامل، فهم ( خوانش ) از این روایت را به گونه ای شکل داده اند که متفاوت از فهم آن در شیعه گردیده است. به این ترتیب، پیوندی میان این روایت و گفتمان مهدویت در اهل سنّت ایجاد نگردیده است.

کلمات کلیدی