مقدمه: در سال های اخیر تحقیقات زیادی روی جوانب مختلف سیستم انعقاد خون انجام گرفته؛ درحالی که کمتر به بررسی اثر ورزش بر آن پرداخته شده است. احتمالاً تمرینات ورزشی بتواند منجر به تغییر فرآیندهای آبشار انعقادی و فیبرینولیز شود. هدف: تعیین تأثیر شش ماه تمرین هوازی با شدت 55 تا 65 درصد ضربان قلب ذخیره بر پروتئین های C و S و پلاکت ها در زنان میانسال غیرفعال. روش: در این کارآزمایی بالینی، 19 زن میانسال و غیرفعال به طور تصادفی در دو گروه تجربی و کنترل قرار گرفتند. گروه تجربی به مدت شش ماه و هر هفته سه جلسه 60 دقیقه‌ای در تمرینات هوازی با شدت 55 تا 65 درصد ضربان قلب ذخیره حضور یافتند. فاکتورهای انعقادی توسط دستگاه کولتر نوع CO-BASS اندازه گیری شد. داده ها توسط نرم‌افزار SPSS نسخه 16 و آزمون‌های تی‌مستقل و تی‌همبسته تحلیل شد. یافته‌ها: میانگین سن 3/3±2/42 سال و وزن 8/6±0/64 کیلوگرم بود. پس از انجام آزمون های آماری لون و شاپیرو ویلک، یکسان بودن و نرمال نمونه‌ها تأیید شد (05/0p>). نتایج حاصل از آزمون تی‌‎همبسته نشان داد سطح پروتئین C (1/6±3/101) در گروه تجربی تغییر معنی داری نداشت (81/0p=). تغییرات پروتئین S (2/5±6/101) نیز در این گروه معنی دار نبود (12/0p=). اما میزان پلاکت ها (3/65944±3/254636) در گروه تجربی به طور معنی داری افزایش یافت (04/0p<). همچنین تغییرات بین‌گروهی در متغیرهای پروتئین C (22/0p=)، پروتئین S (16/0p=) و پلاکت ها (89/0p=) معنی دار نبود. نتیجه‌گیری: با توجه به تأثیر تمرین هوازی بر افزایش مقادیر پلاکت در پژوهش حاضر، پیشنهاد می شود که از ورزش های هوازی می‌توان برای جلوگیری و درمان مشکلات انعقاد خون استفاده کرد.

کلمات کلیدی