مقدمه: تغییر فنوتیپ بافت چربی بر اثر تمرین تئوری جدیدی است که به تازگی مطرح گردیده، با این وجود شناسایی سازوکار سلولی ـ مولکولی آن در حال بررسی است. هدف پژوهش حاضر تعیین اثر فعالیت ورزشی تناوبی شدید و پیلاتس بر سطح آیریزین سرمی و مقاومت انسولینی زنان دارای اضافه وزن بود. مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع بررسی نیمه تجربی با طرح پیش ـ پس آزمون بود. آزمودنی های بررسی را 21 زن دارای اضافه وزن (میانگین سنی 55/29 سال) تشکیل می دادند. پس از انتخاب، آزمون بیشینه ی اکسیژن مصرفی انجام گرفت و آزمودنی-ها به صورت تصادفی به دو گروه تمرین تناوبی شدید (12 تن) و پیلاتس (9 تن) تقسیم شدند. آزمودنی های گروه اول یک وهله ی 30 ثانیه ای شامل 15 ثانیه دویدن با 120% بیشینه سرعت هوازی و 15 ثانیه استراحت انجام دادند. گروه دوم تنها یک جلسه تمرین پیلاتس را انجام داد. پس از گرفتن نمونه ی خونی دوم، تجزیه و تحلیل آماری در سطح 0/05>P انجام شد. یافته ها: سطح آیریزین در هر دو گروه پس از یک جلسه فعالیت ورزشی افزایش یافته بود که این افزایش در گروه تمرین تناوبی شدید معنی دار بود (t11= 2.3 و 0/039=P). بلافاصله پس از فعالیت ورزشی مقاومت انسولینی در گروه تمرین تناوبی شدید کاهش، و در گروه تمرین پیلاتس افزایش یافته بود که به لحاظ آماری معنی دار نبود (P>0.05). نتیجه گیری: یافته های پژوهش حاضر بیانگر افزایش سطح آیریزین در زنان دارای اضافه وزن بود. با این حال، یافته ها حاکی از عدم تغییر در مقاومت انسولینی بود.

کلمات کلیدی