شرایط آب و هوایی ایران باعث گردیده تا قسمت‌های زیادی از آن به صورت مناطق کویری و بیابانی درآید. در این مناطق، مقدار بارندگی کم و ناچیز بوده، تابش شدید آفتاب هم سبب شده تبخیر آب بسیار بالا باشد. در چنین شرایطی رشد و گسترش پوشش گیاهی بسیار کم و مراتع و گیاهان موجود نیز شدیداً در حال از بین رفتن است. که نتیجه آن گسترش بیابان‌ها و مناطق کویری است. احیاء و اصلاح اینگونه مراتع نیاز به کشت انواع گونه‌های سازگاری دارد که بتواند با شرایط نامساعد منطقه سازش داشته و عوامل نامساعد اقلیمی منطقه را تحمل نماید که از آن جمله می‌توان گیاه بوته ای آترپلکس را نام برد. از آنجا که کشف روابط بین پوشش گیاهی و خاک از موارد مهم تعیین محل‌های مناسب برای احیا و مدیریت مناطق بیابانی می‌باشد لذا در این پژوهش رابطه آتریپلکس و خاک مورد بررسی قرار گرفت. نتایج این بررسی نشان می‌دهد بافت خاک بیشترین تاثیر را بر استقرار آتریپلکس دارد چنانکه این گیاه خاک با بافت سبکتر را پذیراست. همچنین آتریپلکس باعث شورتر شدن خاک تحت اشکوب خود می‌گردد و عناصر غذایی را در خاک افزایش می‌دهد لذا تاحدودی باعث احیاء مراتع می‌گردد.

کلمات کلیدی