در میان شاعران معاصر عرب، احمد مطر از معدود شاعرانی است که زندگی خویش را وقف ملّت های عرب کرده و در اشعارش، مردم خفته ی عرب را خطاب قرارداده است؛ وی در سروده های برجسته ی خویش با نام «لافتات» : پلاکاردها- بدانسان که «قرآن» سرنوشت عبرت انگیز اقوام عاد و ثمود را باز می گوید- قاصد تجربه های تلخ همانندان عاد و ثمود است تا از این رهگذر، یارای آن را داشته باشد که توده ی مردم را از خطر حاکمیت و فرمانروایی تباهی و فساد، زنهار داده و مایه ی عبرت آیندگان را فراهم آورد، از این رو مخاطب شعر مطر، طبقات و گروه های خاصّی نیستند بلکه مخاطب شعر او تمام ساکنان خفته ی سرزمین های عربی هستند چرا که شعر او، شعری مردمی است و تصویرگر عشق و ارادت او به مردم؛ نگارنده در جستار حاضر، پس از نگاهی کوتاه و گذرا به زندگی احمد مطر، در درجه ی اوّل، چهره ی مردمیِ شعر مطر و دلایل مقبول بودن او و در درجه ی دوّم چهره ی سیاسی شعر مطر و مهمترین عناصر ایدئولوژی سیاسی شعر او را مورد توجّه قرار می دهد.

کلمات کلیدی