ازحکمت های بسیارزیبای نهج البلاغه به لحاظ ساختاری ومحتوایی حکمت289است .امام علی (ع)دراین حکمت ویژگی های انسانی رابرمی شمارند که شایستگی برادری امیر المومنین راداراست این حکمت دربردارنده نکاتی است که درباره آنهابین مترجمان وشارحان نهج البلاغه اختلاف وجود داردازاین روبررسی این اختلافات نکات جدیدی را از فهم کلام امام نمایان می کند. البته درباره بعضی از آنها هیچ گونه مطلبی بیان نشده است. اولین نکته ابهام آمیز در این حکمت گویننده آن است؛ زیرا در بعضی از کتب روایی از جمله کافی و کتب تاریخی مانند البدایة و النهایة کوینده امام حسن مجتبی (ع) معرفی شده است. دومین نکته مخاطب حکمت است؛ یعنی اینکه این حکمت خطاب به چه کسی گفته شده و وصف چه کسی است. سومین نکته مفهمو عبارت « و کان ضعیفا مستضعفا» است. و چهارمین نکته جایگاه ساختاری و ممحتوایی در عبارت « لا یدلی بحجة حتی یإتیَ قاضیا» است. در ایت پژوهش سعی شده است به تحلیل این مسائل پرداخته و جوابی اطمینان بخش داده شود. به نظر نگارندگان گوینده حکمت امام علی (ع) است. مخاطب نامه تمام انسان هایی هستند که می خواهند خود را در جایگاه برادری امیر المؤمنین (ع) پیدا کنند. گرچه مخاطب خاصی مثل ابوذر غفاری دور از نظر نیست. مفهوم عبارت « و کان ضعیفا مستضعفا» این است که او فردی بدون قدرت اجتماعی بود و مردم نیز او را ضعیف می انگاشتند و عبارت « لا یدلی بحجة حتی یإتیَ قاضیا» توصیف عبارت « فهو لیث غابٍ و صل وادٍ» است.

کلمات کلیدی