از جمله راه های جلوگیری از خسارت ناشی از سیل به ویژه هدررفت آب و خاک در حوزه های آبخیز مناطق خشک و نیمه خشک اجرای پخش سیلاب در مناطق دشتی پایین دست حوزه است. مطالعات نشان داده است که انباشت رسوبات حمل شده توسط سیلاب از مناطق بالادست حوزه آبخیز به مناطقی که سیستم پخش سیلاب انجام شده، منجر به تغییراتی در خصوصیات فیزیکی و شیمیایی و حاصل خیزی خاک این مناطق می شود. سازندهای متفاوت با خصوصیات مختلف، رواناب هایی با کیفیت متفاوت ایجاد می کنند. بنابراین موفقیت یا عدم موفقیت طرح های پخش سیلاب علاوه بر کیفیت خاک عرصه، به کیفیت سیلابهای ورودی به سیستم پخش نیز بستگی دارد. در شبکه های پخش سیلاب و سامانه های تغذیه مصنوعی، رسوب گذاری مهمترین مانع نفوذ آب در خاک و رسیدن آن به سفره آب زیرزمینی است. به نظر می رسد در طول زمان بر اثر ورود رسوبات ریزدانه به شبکه های پخش سیلاب، راندمان این طرح ها کاهش یابد. اما در نهایت رشد فزاینده جمعیت و استفاده های بی رویه از منابع طبیعی جهت برطرف نمودن نیازهای خود، انسان را بر آن داشته که با پخش سیلاب ها در مراتع فقیر، به منظور احیاء پوشش گیاهی مراتع و تغذیه سفره های آب زیرزمینی، تا حد زیادی روند تخریب منابع را کند و یا حتی متوقف سازد.

کلمات کلیدی