این تحقیق جهت مقایسه تنوع زیستی علف های هرز بوم نظام های برنج شهرستان های بابل و بابلسر انجام گردید. نمونه ها از شش مزرعه دو نظام مدیریتی (ارگانیک و پرنهاده)، در سال زراعی 91-90، جمع آوری شد. داده ها (شامل تعداد گونه های علف هرز و فراوانی هر یک) از نُه کوادرات (یک×یک متر) هر مزرعه، طی چهار مرحله (پنجه زنی، ساقه روی، پرشدن دانه و پس از برداشت) بدست آمد. مقایسه میانگین شاخص های تنوع زیستی دو نظام مدیریتی، نشان داد که علیرغم افزایش مقادیر شاخص های تنوع در نظام ارگانیک، اختلاف معنی داری بین دو نظام قابل مشاهده نبود. مقایسه مراحل مختلف نمونه برداری بر اساس میانگین دو نظام، حاکی از کاهش تنوع و یکنواختی علف های هرز در مرحله چهارم (پس از برداشت) بود. ارزیابی شاخص های تنوع زیستی دو نظام پرنهاده و ارگانیک نیز حاکی از کاهش معنی دار شاخص های تنوع زیستی علف های هرز در مرحله چهارم نسبت به مراحل قبلی بود. این نتیجه می تواند بعلت تخریب ایجاد شده در بوم نظام های برنج، ناشی از برداشت محصول و فراهم شدن زمینه برای ظهور گونه های مختلف علف هرز باشد. علیرغم اینکه در این شرایط انتظار افزایش تنوع می رود، اما بواسطه وجود تنش خشکی در مرحله برداشت، گونه های مقاوم به تنش ظاهر شده و مستقر گردیدند. برتری تنوع در نظام ارگانیک، به ویژه در مرحله چهارم را می توان به ظهور و استقرار علف های هرز مقاوم به شرایط تخریب و تنش مانند علف انگشتی، توق و اکلیپتا (گونه های شرایط غیرغرقاب) علاوه بر علف های هرز رایج (گونه های شرایط غرقاب) بوم نظام برنج مانند سوروف و گونه های اویارسلام نسبت داد. نتیجه اینکه در مجموع، شاخص های تنوع زیستی (تنوع و یکنواختی) علف های هرز، در نظام ارگانیک نسبت به رایج بالاتر بود.

کلمات کلیدی