امروزه بخش عمده ای از فقرا و محرومین کشور در نواحی روستایی زندگی می کنند با توجه به اینکه مبنای نظام پرداخت یارانه حمایت از قشرهای آسیب پذیر و بهبود زندگی آنها است، مطالعه حاضر به بررسی «کیفیت زندگی» روستائیان در بعد ذهنی یا بهزیستی ذهنی تحت تاثیر طرح اجرای مرحله اول طرح هدفمندی یارانه ها می پردازد. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و واحد تحلیل خانوارهای روستایی است که با کمک 15 متغیر به بررسی و مقایسه کیفیت ذهنی زندگی روستائیان در دو مقطع زمانی قبل و بعد از اجرای طرح هدفمندی یارانه ها می پردازد. میانگین کلیه متغیرها بجز زندگی در شرایط اظطراب آور قبل از اجرای طرح هدفمندی بیشتر از میانگین بعد از اجرای طرح هدفمندی بوده است به طوری که تمایل به فرزند آوری نسبت به قبل از اجرای طرح هدفمندی از 2.18 به 1.62، رضایت از زندگی از 3.52 به 2.61 ، احساس پیشرفت و بهتر شدن از 3.13 به 2 کاهش یافته و زندگی در شرایط اضطراب آور از 2.3 به 4.05 افزایش یافته است. همچنین در مجموع میانگین کیفیت ذهنی زندگی روستائیان در قبل از طرح هدفمندی یارانه ها 3.37 ارزیابی شده است که این میانگین در بعد از طرح هدفمندی به 2.94 کاهش یافته است.

کلمات کلیدی