سیستم پویای شهرها مدام در حال تغییر و تحول است. در این میان مشکلاتی مانند تغییرات فرهنگی، فقر، آلودگی محیطی و ناپایداری کالبدی، برخی نقاط شهر را دگرگون ساخته و رنگ و بویی متفاوت از گذشته که نشانه هایی از عدم توسعه پایدار شهری است، بر آنها می نشاند. کیفیت توسعه و زیرساخت های آن در اثر برنامه ریزی های نامطلوب گذشته مسائل عمده ای را در روند توسعه شهر های استان خراسان رضوی ایجاد کرده است. به منظور حل مسائل ناشی از عدم تعادل های منطقه ای، گام نخست شناخت و سطح بندی بافت های فرسوده استان در زمینه های مختلف توسعه پایدار شهری است. روش کار در این پژوهش ترکیبی از روش های توصیفی-تحلیلی است. 20 ناحیه فرسوده منتخب استان در پانزده شهرستان و پنج ناحیه در شهر مشهد با ارسال پرسشنامه 42 سنجه ای در چهار بخش اقتصادی، فرهنگی- اجتماعی،فنی-کالبدی و بهداشتی-زیست محیطی با تکنیک تحلیل خوشه ای سلسله مراتبی و به کمک نرم افزار 16spss، خوشه بندی و رتبه بندی گردید. نهایتا در نتیجه تاکسنومی این پژوهش، بافت های فرسوده نمونه به سه خوشه "توسعه یافته بهداشتی-زیست محیطی" ، "در حال توسعه اقتصادی" و "کمتر توسعه یافته فرهنگی-اجتماعی" گروه بندی گردید که نشان دهنده تفاوتها و نابرابری هایی در سطح توسعه یافتگی بافت های فرسوده خراسان رضوی است. لذا این تفاوت ها لزوم تهیه و اجرای برنامه ها و طرح های هدفمند را برای توسعه یکپارچه و متوازن شهرها ایجاب می کند.

کلمات کلیدی