آلودگی منابع آب و خاک بر اثر کاربرد بی‌رویه آفت‌کش‌ها در اراضی کشاورزی از جمله معضلات زیست محیطی مهم دنیاست. گستره وسیعی از مواد نانویی برای سمیت‌زدایی محیطی مورد استفاده قرار می‌گیرند که از جمله آنها می‌توان به ذرات نانو فلزی، نانو اکسیدها، نانو رس‌ها و دندریمرها اشاره کرد. در مطالعات مختلف به تجزیه آفت‌کش‌ها با استفاده از ذرات نانو (نانو ذرات آهن صفر ظرفیتی، نانو ذرات دی‌اکسید تیتانیوم) اشاره شده است. امروزه استفاده از دی‌اکسید تیتانیوم برای تجزیه نوری آفت‌کش‌ها به دلیل کارکرد مناسب آن در دما و فشار معمولی با نیاز کم به انرژی نورانی، بدون احتیاج به معرف‌های شیمیایی و کاتالیزورهای گران قیمت مورد توجه قرار گرفته است. آهن صفر ظرفیتی به دلیل هزینه کم و سهولت تولید، روش عملی مناسبی برای تجزیه باقی‌مانده آفت‌کش‌ها به شمار می‌رود. حمله رادیکال‌های پراکسید یا هیدروکسیل و انتقال الکترون مکانسیم عمل دی‌اکسید تیتانیوم برای تجزیه نوری آفت‌کش‌ها محسوب می‌شود. برخی شواهد حاکی از وجود مخاطرات زیست محیطی مترتب بر کاربرد مواد در اندازه نانو است. اکثر ذرات نانو دچار تجزیه زیستی نمی‌شوند و انتظار می‌رود که در بدن موجودات زنده به خصوص در سطوح بالای زنجیره‌های غذایی تجمع یابند. مواد در اندازه نانو ویژگی‌های غیرمعمول فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی از خود بروز می‌دهند، که ممکن است به میزان قابل توجهی با خصوصیات آنها در اندازه معمول متفاوت باشد. از این رو ضروری است توسعه فناوری نانو در چارچوبی مسئولانه و ایمن صورت پذیرد.

کلمات کلیدی