تنش خشکی از عوامل نامساعد محیطی است که رشد گیاهان زراعی را به ویژه در مراحل اولیه جوانه زنی تحت تاثیر قرار می دهد. جوانه زنی بذر فرآیندی پیچیده است که شامل سه فاز مهم است که در مرحلۀ پیش از خروج ریشه چه (فاز دوم جوانه زنی) تغییرات بسیاری از نظر پروتئینی به ویژه در ناحیۀ محورجنین که بخش زندة بذر است، اتفاق می افتد. این مطالعه برای فهم تاثیر تنش خشکی بر الگوی پروتئینی در فاز دوم جوانه زنی انجام شد. اثر تنش خشکی (پتانسیل آب 12 - بار) بر الگوی پروتئینی محورجنین دو رقم گندم متحمل و حساس (به ترتیب ارقام سرداری و قدس) در سه تکرار به صورت فاکتوریل و در قالب طرح بلوک کامل تصادفی ارزیابی گردید. تنش خشکی سبب کاهش درصد جوانه زنی 50 درصدی در پتانسیل آب 12 بار نسبت به تیمار شاهد شد. طی تجزیه ژلهای الکتروفورزی دوبعدی در محورجنین گندم 1000 لکه تکرارپذیر مشاهده شدکه 25 لکه در سطح 5 درصد در بین تیمارها تفاوت معنی داری را نشان دادند. در مقایسه رقم متحمل نسبت با حساس در 25 لکه معنی دار، تعداد 10 و 13 لکه در شرایط شاهد، 11 و 13 لکه در شرایط تنش، به ترتیب کاهش و افزایش بیان را نشان دادند. از جمله پروتئینهای احتمالی دخیل در جوانه زنی طی تنش می توان به پروتئینهای شوک حرارتی، بازدارنده های آلفا آمیلازی، پروکسیردوکسینها اشاره کرد. نتایج نشان داد که فراوانی این پروتئینها تحت تنش خشکی به شدت و مقدار تنش و زمان آبنوشی بستگی دارد.

کلمات کلیدی