هدف اصلی این تحقیق، بررسی اثرات انواع مخارج دولت بر کاهش فقر و نابرابری در ایران است. در این مطالعه براورد عوامل موثر بر فقر بر اساس آمارهای سری زمانی برای دوره های 1360-1391 است و سیستم معادلاتی از متغیرهای تاثیر گذار بر فقر و توزیع درآمد بر اساس ادبیات موجود برآورد گردیده است. این سیستم معادلات بر اساس چارچوب پیشنهادی بانک جهانی شامل توابع فقر، نابرابری، رشد اقتصادی و شاخص های اجتماعی است، که بر طبق آزمون اریب هم زمانی و تست قطری بودن ماتریس واریانس ـ کوواریانس جملات پسماند از روش حداقل مربعات سه مرحله ای استفاده شده است. بررسی هزینه های دولت که در سه زمینه ی اقتصادی، اجتماعی و سایر طراحی شده است نشان می دهد، رشد اقتصادی و توزیع درآمد از عوامل مهم و تاثیر گذار بر کاهش فقر در ایران است. در بین هزینه های دولت، هزینه های امور اجتماعی تاثیر بیشتری بر کاهش فقر داشته است. در خصوص کاهش نابرابری نتایج نشان می دهد، که ارتقای سطح بهداشت و آموزش و هزینه های اجتماعی دولت به توزیع درآمد یاری می رساند. ارتقای سطح شاخص های بهذاشت و آموزش اثر معناداری بر رشد اقتصادی دارد. در نهایت نتایج این مدل نشان می دهد با جهت گیری هزینه های دولت به سمت ارتقای شاخص های اجتماعی در ایران و توسعه انسانی که به توانمندسازی فقرا منجر می شود که می تواند به توزیع برابر درامد و کاهش فقر یاری رساند و پس از این مراحل تئوسعه زیر ساخت های اقتصادی می تواند در مراحل بعدی لحاظ گردد.

کلمات کلیدی