تئوری شکل گیری الگوها از طریق انشعابات تورینگ نقش مهمی در بررسی دلایل ظهور الگوهای فضایی منظم و پـیش - بینی ظهور آنها در سیستم های زیستی، شیمیایی و فیزیکی دارد. از آنجا که پیچیدگی حاکم بـر سیسـتم هـای اکوژئومورفیـک (ژئوسیستم)، پیش بینی پاسخ آنها را در برابر آشوبها بسیار مشکل می کند، در دو دهه اخیر، ورود تئوری ناپایداری تورینـگ به حیطه اکوژئومورفولوژی، زمینهای برای ارائه انواع مدل های کنشی– انتشاری فراهم آورده است، تا براساس قوانین حاکم بر سیستم های تورینگ به تشریح دلایل، شرایط و مکانیزم های تاثیرگذار در ظهور پیچیدگی هـای اکوسیسـتمی پرداختـه و بـدین طریق امکان پیش بینی رفتار سیستم های آشوب زده فراهم گردد. با این رویکرد، در مقاله حاضر با هدف بررسی تـاثیر شـرایط تورینگ در ظهور ساختارهای پیچیده در سیستمهایی اکوژئومورفیک (با تاکید بر اکوسیستم های نیمه خشک)، به معرفـی مـدل کنشی - انتشاری ریتکرک پرداخته شده است. نتایج مدل نشان می دهد که اکوسیستم های نیمه خشک بسته به میـزان و وسـعت تنش تحمیلی به دو روش به تغییرات میزان بارش پاسخ می دهند؛ تغییر در بایومس پوشش گیاهی که ایـن تغییـرات بصـورت ظهور الگوهای ناپایدار در فضای تورینگ دیده شده است و دیگر راه، تطبیق طول موج الگوها با تغییرات بـارش، کـه چنـین تغییری در فضای بالن بوسِ ظاهر می شود. چنین نتایجی می تواند بخوبی پاسـخگوی ایـن سـوال باشـند کـه چگونـه چنـین سیستم هایی به روشهای غیرخطی به تغییرات محیطی پاسخ می دهند، تا آنجا که تغییـرات تـدریجی در طـول زمـان بـه تخریب سریع و ناگهانی در وضعیت سیستم منجر گردد

کلمات کلیدی