سابقه و هدف: تصویر بدنی هر فرد از احساس رضایت بدنی، عزت نفس و باورها درباره ظاهر تشکیل می شود. مقیاس باورها درباره ظاهر برای ارزیابی نگرش‌های ناکارآمد در رابطه با ظاهر بدنی طراحی شده است. هدف مطالعه حاضر رواسازی نسخه ایرانی مقیاس باورها درباره‌ی ظاهر در جمعیت دانش‌آموزی بود. مواد و روش ‌ ها: شرکت‌کنندگان 214 نفر (١٤٤دختر و ٧٠ پسر) از اعضای کانون‌های دانش‌آموزی بودند که با روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای از کانون‌های دانش‌آموزی شهر زنجان انتخاب شدند. همه شرکت‌کنندگان مقیاس نگرش‌های ناکارآمد و پرسش‌نامه عزت نفس را تکمیل کردند. تحلیل عاملی اکتشافی، هم‌بستگی سوال- نمره کل و تحلیل اعتبار برای بررسی ویژگی‌های روان‌سنجی مقیاس باورها درباره ظاهر اجرا شد. هم‌چنین، تحلیل عاملی تاییدی برای بررسی مدل اندازه‌گیری و ساختار روابط درونی گویه‌ها اجرا شد. یافته ‌ ها: تحلیل عاملی اکتشافی و تاییدی، مدل فرضی مقیاس باورها درباره‌ی ظاهر را تایید می‌کرد. یک مدل اندازه‌گیری چهار عاملی با نسخه کوتاه شده 17 گویه‌ای از این مقیاس تایید شد. ابزار مذکور افراد با وزن طبیعی را از افراد با اضافه وزن به طور معنادار تفکیک می‌کرد. رابطه مقیاس باورها درباره ظاهر با سن در افراد با اضافه وزن یا چاق از افراد با وزن طبیعی به طور معناداری بیش‌تر بود. به عنوان شاهدی از روایی هم‌گرا و واگرا مقیاس باورها درباره‌ی ظاهر به ترتیب با مقیاس نگرش‌های ناکارآمد رابطه مثبت و با عزت نفس رابطه منفی نشان داد. نتیجه ‌ گیری: یافته‌ها نشان داد که مقیاس باورها درباره‌ی ظاهر دارای ویژگی‌های روان‌سنجی مناسبی است و می‌تواند به عنوان یک ابزار بالینی مورد استفاه قرار گیرد. تلویحات نظری یافته‌ها مورد بحث قرار گرفت.

کلمات کلیدی