یکی از راهکارهای ارتقاء پایداری تولید گندم افزایش تنوع در نظام‌های کشت این محصول می‌باشد. این پژوهش با هدف یافتن بهترین ترکیب برای دستیابی به پایداری و عملکرد بیشتر در دو سال زراعی 88-1387 و 89-1388 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد انجام شد. در این بررسی دو رقم گندم فلات و رقم اروم کشت گردیدند. آزمایش به‌صورت طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار و 12 تیمار اجرا گردید. تیمارهای آزمایش شامل الگوهای مختلف کشت دو رقم گندم فلات و اروم (100- صفر، 75- 25، 50-50، 25-75، صفر-100، 25-175، 175-25، 50-150، 150-50، 75-125، 125-75 و 100-100) بودند. نتایج حاصل در سال اول نشان داد بیشترین عملکرد اقتصادی و بیولوژیک در تیمارهای کشت خالص به‌دست آمد که البته تفاوت معنی‌داری با سایر تیمارهای مطالعه نداشت. نتایج حاصل از آزمایش سال دوم مشخص نمود حداکثر عملکرد در تیمار کشت 75 رقم فلات + 25 درصد رقم اروم با عملکرد 8/3135 کیلوگرم بر هکتار به‌دست آمد که به میزان 29 و 5/12 درصد بیشتر از کشت خالص رقم فلات و رقم اروم بود. نتایج حاصل از هر دو سال نشان داد کشت توام ارقام گندم در مقایسه با کشت خالص آن‌ها توانسته است عملکرد قابل قبولی را در هر دو سال تولید نماید.

کلمات کلیدی