امام خمینی (ره) شخصیتی است که در علوم گوناگون فقه، اخلاق، عرفان، فلسفه و... اگر نگوییم سرآمد، حداقل باید اذعان کنیم که صاحب سبک و نظر است و جلوه این دانش‌ها را که بعضاً ضدونقیض به نظر می‌رسند می‌توان درسیره عملی ایشان و به‌طور ویژه در سیاست عملی ایشان که از اندیشه سیاسی این بزرگ‌مرد سرچشمه گرفته است پیدا نمود.صدرالمتألهین شیرازی نیز اندیشمند بزرگی است که هرچند شهرتش در ابداع نظریه‌های فلسفی است ولی با مبانی نظری سیاست نیز بیگانه نیست و به‌نوعی امام از روش فلسفی ایشان پیروی می‌کرده‌اند.این مقاله به دنبال تبیین دیدگاه این دو شخصیت در حیطه سیاست است و می‌کوشد ضمن مقایسه این دودر نحوه نگرش و برداشت از سیاست در حیطه نظروعمل به بیان نقاط اشتراک و افتراق این دو پرداخته و درنهایت این فرضیه را اثبات ‌کند که سیاست در نگرش این دو به‌عنوان یک وسیله وابزاری درراه اجرایی نمودن آموزه‌های قرآنی، روایی وبرهانی است و هرچند ملاصدرا برخلاف امام خمینی (ره) نتوانست نظامی سیاسی رابصورت عملی بنیان نهد ولی در تعریف سیاست و هدف آن اختلاف‌نظری با امام ندارد.

کلمات کلیدی