مطابق برخی شواهد نظری، تعمیم پذیری نظریه میلر و مودیلیانی مبنی بر بی ارتباط بودن سود تقسیمی و تصمیمات سرمایه‌گذاری، مقید به کیفیت گزارشگری مالی است، چرا که کیفیت گزارشگری مالی اثر مستقیمی بر عدم تقارن اطلاعاتی دارد. لذا هدف این پژوهش، بررسی نقش کیفیت گزارشگری مالی در کاهش اثر محدودکننده سیاست تقسیم سود بر تصمیمات سرمایه‌گذاری، با توجه به چارچوب ارائه شده توسط راملین گگودا و همکاران (2013) است. برای آزمون فرضیه‌های پژوهش از اطلاعات مالی 72 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در بازه زمانی سال‌های 1380 تا 1392 استفاده شده است . نتایج آزمون فرضیه‌های پژوهش نشان می‌دهد که گزارشگری مالی باکیفیت بالا به میزان قابل‌توجهی اثر محدودکننده سود تقسیمی بر سرمایه‌گذاری را کاهش می‌دهد. بعلاوه، این اثر محدودکننده کیفیت گزارشگری مالی، در میان شرکت‌هایی که بخش بیشتری از ارزش شرکت مربوط به فرصت‌های رشد (شاخص Q توبین) است، در مقایسه با سایر شرکت‌ها تفاوت معنی¬داری ندارد. این شواهد نشان می‌دهد که شواهد تجربی نیز مؤید مقید بودن نظریه مزبور می‌باشد.

کلمات کلیدی