این مقاله می کوشد تا با استفاده از نظریه شرق شناسی ادوارد سعید، نظریه مطرح شده در تاریخ مذکر» براهنی را درباره نوستیزی شرق و کهنه ستیزی غرب، با تکیه بر تراژدی "ادیپ شهریار" اثر سوفوکل و تراژدی های "هرکول" و "مده ا" اثر اوریپید، مورد نقد قرار دهد. این مقاله به سه بخش تقسیم می شود . در مقدمه، نظریه ادوارد سعید، به عنوان شیوه بررسی مطرح می شود سپس به اختصار از آبشخور نظریه سعید، نزد فانون، و نیز تأثیر سعید بر نظریه پردازان دیگر پسا استعماری ذکر خواهد شد. آنگاه در پی یافتن سلطه الگوی غربی بر نگرش روشنفکر شرقی – در اینجا در حوزه ی نقد ادبی – در نظریه «تاریخ مذکر»، و ذکر پیشینه ی آن، پس از واکاوی مثالهای براهنی و یافتن نقیض تز او در همان مثالها، یعنی «مده آ» و «ادیپ شاه»، و به یاری چند مثال نقض دیگر، در اساطیر یونان، نشان خواهیم داد که «تاریخ مذکر»، آگاهانه یا ناآگاهانه، تحت تأثیر الگوهای غربی، تصویری کلیشه ای از فرهنگ شرق ارائه می دهد، که در نهایت در جهت حفظ و بقای سلطه غرب بر شرق است.

کلمات کلیدی