در این آزمایش از تعداد 150 قطعه جوجه نر یک روزه سویه راس 308 استفاده گردید که در 3 تیمار آب آشامیدنی با 5 تکـرار و 10 قطعـه جوجـه در هر تکرار استفاده شدند. دو نوع آب آشامیدنی مغناطیسی (آب یک دقیقه و سه ساعت مغناطیسی شده) به عنوان 2 تیمار آزمایشی به همراه تیمـار شـاهد یعنی آب معمولی مرغداری (مغناطیسی نشده) از روز اول تا 42 روزگی مورد ارزیابی قرار گرفتند. مصرف آب مغناطیسی به ویژه نوع فرآیند شده به مدت سه ساعت، به طور معنی داری نسبت به آب معمولی در همه دورهها و در کل دوره بیشتر بود. متعاقباً مصرف خوراک نیز افزایش یافـت امـا فقـط در دوره آغازین مصرف خوراک تیمار سوم نسبت به شاهد از نظر آماری بیشتر بود و این اختلاف در دوره های رشد، پایانی و نیز کل دوره مشاهده نگردید. اثر آب مغناطیسی شده بر وزنگیری و نرخ رشد جوجه ها نیز در دوره آغازین به طور معنی داری از آب معمولی بیشتر بود ولی این اختلاف در پایان دوره مشاهده نشد. درصد تلفات، ضریب تبدیل غذایی، شاخص کارایی تولید اروپایی و شاخص زیست اقتصادی تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفتند. مصرف آب مغناطیسی هم در میان و هم پایان دوره آزمایش، باعث کاهش اندازه نسبی سنگدان شد ولی اندازه طحال در 21 روزگی افزایش و اندازه لوزالمعده در 41 روزگی کاهش یافت و بقیه اجزای لاشه تحت تاثیر تیمارها قرار نگرفتند. به نظر میرسد که بیشترین اثـرات مغناطیسـی کـردن آب آشـامیدنی بـه طـور معنی داری در آغاز دوره پرورش دیده میشوند یا به عبارت دیگر جوجه های جوانتر نسبت به تغییر کیفیت آب حساستـر مـی باشـند و بـا افـزایش سـن بتدریج به نوع آب مصرفی عادت میکنند.

کلمات کلیدی