این آزمایش به منظور بررسی اثرات لسیتین سویا، روغن سویا و چربی حیوانی بر عملکرد و بیان ژن فاکتور موثر بر نسخه برداری SREBP-1 در کبد جوجه های گوشتی انجام شد. در این آزمایش از 768 قطعه جوجه خروس گوشتی سویه تجاری راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی به صورت فاکتوریل 4×3 با 4 تکرار و 16 قطعه جوجه در هر واحد آزمایشی استفاده شد. جوجه ها با 3 نوع چربی (لسیتین سویا، روغن سویا و چربی حیوانی) در 4 سطح (0، 1، 2 و 3 درصد جیره غذایی) از 1 تا 42 روزگی تغذیه شدند. جیره های آزمایشی از نظر انرژی قابل متابولیسم و پروتئین خام یکسان بودند. لسیتین سویا میانگین خوراک مصرفی و میانگین افزایش وزن روزانه پرندگان را در کل دوره آزمایشی نسبت به چربی حیوانی و روغن سویا بطور معنی‌داری بهبود بخشید. روغن سویا در مقایسه با چربی حیوانی ، باعث بهبود معنی‌دار ضریب تبدیل غذایی در کل دوره پرورش شد. با افزایش سطح چربی جیره میانگین وزن 42 روزگی، میانگین افزایش وزن روزانه و میانگین خوراک مصرفی روزانه افزایش یافت. اثر نوع و سطح چربی جیره غذایی بر وزن سینه، ران، کبد، چربی شکمی، پیش معده و سنگدان، پشت و گردن، دئودنوم، سکوم‌ها و بیان ژن فاکتور موثر بر نسخه برداری SREBP-1 معنی دار نبود. با افزایش سطح چربی در جیره وزن لاشه قابل مصرف و قلب افزایش یافت. سطح 1 درصد چربی بیشترین وزن ژژنوم را ایجاد کرد. لسیتین سویا بیشترین وزن بال و چربی حیوانی بیشترین وزن ایلئوم را موجب شدند. بیشترین سطح HDL سرم در جوجه های گوشتی تغذیه شده با جیره بدون چربی و جیره حاوی روغن سویا مشاهده شد. نتایج این آزمایش نشان داد که لسیتین سویا را می‌توان در جیره جوجه های گوشتی مورد استفاده قرار داد.

کلمات کلیدی