چکیده این مقاله پدیده نزدیک بینی را در بازار سرمایه ایران مورد آزمون قرار می دهد. منظور از نزدیک بینی، بیش از واقع ارزیابی کردن عایدات کوتاه مدت و کمتر از واقع ارزیابی کردن عایدات بلندمدت، توسط سرمایه گذاران فعال در بازار است. آزمونهای تحقیق برپایه یک مدل مبتنی بر رویکرد حسابداری مازاد تمیز بنا شدند. این مدل بر مبنای فرض کارایی بازار استوار گشته و حاوی پیش بینی هایی است که نشان می دهد، چگونه قیمت و ارزش شرکت تحت تاثیر ارزش دفتری و سودهای آتی مورد انتظار کوتاه و بلندمدت قرار می گیرد. برای آزمون پدیده نزدیک بینی، از اطلاعات 250 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران، طی سالهای 1384 تا 1391 استفاده شد. به منظور آزمون فرضیه تحقیق، مدل مذکور با استفاده از روش داده های ترکیبی با اثرات ثابت برآورد گردید. نتایج برآورد مدل و نیز استفاده از آزمونهای والد و t نشان داد، پدیده نزدیک بینی در بازار سرمایه ایران خودنمایی می کند. این عامل نشان می دهد، سرمایه گذاران ایرانی اهمیت بیشتری برای گذشته شرکت و عایدات آتی کوتاه مدت آن قائلند و کسب عایدات آتی بلندمدت را چندان مهم نمی دانند.

کلمات کلیدی