مروزه استئوآرتریت به یکی از بزرگترین مسائل جامعه سالمندان تبدیل شده است که منجر به ناتوانی، مشکلات جسمی، هزینه‌هایی برای خانواده و جامعه می‌شود. لذا پیدا کردن یک روش درمانی که بتواند به این افراد کمک کند و عوارض ناشی از این بیماری را کاهش دهد از اهمیت زیادی برخوردار است بنابراین هدف از این پژوهش تاثیر حرکت درمانی در آب بر فعالیت الکتریکی عضلات چهارسررانی و شدت درد زنان مبتلا به استئوآرتریت زانو بود. روش بررسی: تعداد 30 زن سالمند مبتلا به استئوارتریت زانو به روش نمونه‌گیری هدفمند و در دسترس، انتخاب، و به صورت تصادفی ساده به دو گروه تجربی(سن: 4/78±58/73) و کنترل(سن: 5/43±56/93) تقسیم شدند لازم به ذکر است که بین میانگین سن گروه تجربی و کنترل از نظر آماری تفاوت معناداری وجود نداشت (0/963=t، 0/344=p). به گروه تجربی یک دوره حرکت درمانی در آب به مدت20 جلسه با تواتر پنج جلسه درهفته، و هر جلسه 60 - 45 دقیقه انجام شد. قبل و بعد از مداخله، فعالیت الکتریکی عضلات چهارسررانی با استفاده از دستگاه الکترومیوگرافی سطحی biovision ساخت کشور سوئیس و شدت درد با استفاده از مقیاس عینی درد (Visual analog scale) اندازه‌گیری و ثبت شد. تجزیه تحلیل داده­ها با استفاده از نرم افزارspss نسخه 20 و آزمون­ T student مورد آزمون قرار گرفت. یافته‌ها: نتایج تحقیق نشان داد که حرکت درمانی در آب باعث افزایش معناداری در فعالیت الکتریکی عضلات پهن مایل داخلی (0/2817=p)، پهن خارجی (0/2681=p) و راست رانی (0/831=p) نشد اما باعث افزایش میانگین فعالیت الکتریکی این عضلات شد. همچنین نتایج نشان داد که این تمرینات باعث کاهش شدت درد در بیماران شده است (0/001=p). نتیجه‌گیری: حرکت درمانی در آب بر فعالیت الکتریکی عضلات چهار سر رانی تاثیری ندارد. ولی می­توان این روش درمانی را به عنوان روشی مؤثر برای کاهش شدت درد بیماران مبتلا به استئوآرتریت زانو تجویز نمود

کلمات کلیدی