میوه توت فرنگی به دلیل برخورداری از بافتی نرم عمر پس از برداشت خیلی کوتاهی دارد. بدین منظور پژوهشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در دانشگاه فردوسی مشهد انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل سه اسید آمینه گلوتامین، آلانین و آرژنین با سه سطح (0، 500 و 1000 میکرو مولار) و دو رقم (کاماروسا و گاویتا) بودند. میوه های توت فرنگی، در مرحلة رسیدن تجاری برداشت شده و به آزمایشگاه منتقل شدند. سپس میوه ها در ظروف پلاستیکی بسته بندی و در یخچال با دمای 4 درجه سلسیوس قرار گرفتند. بعد از 15 روز، میزان مواد جامد محلول (TSS)، اسیدیته قابل تیتراسیون، شاخص طعم (TSS/TA)،آنتوسیانین، فنل، فلاوونوئید، ظرفیت آنتی اکسیدانی کل و درصد کاهش وزن میوه اندازه گیری شدند. نتایج حاصل از جدول تجزیه واریانس نشان داد که برهمکنش اسید آمینه و رقم بر ویژگی های کیفی اسیدیته قابل تیتراسیون، شاخص طعم (TSS/TA)،آنتوسیانین، فلاوونوئید و درصد کاهش وزن میوه بجز مقدار مواد جامد محلول، ظرفیت آنتی اکسیدانی کل و فنل معنی دار (05/0P<) بود. بیشترین شاخص طعم (41/18) در تیمار آلانین 1000- رقم گاویتا مشاهده گردید. همچنین کمترین کاهش وزن مربوط به تیمارهای آلانین 500- رقم گاویتا (18%) و آرژنین 500- رقم گاویتا (5/14%) بود که از نظر آماری با هم تفاوت معنی داری نداشتند. بیشترین کاهش وزن نیز در تیمار گلوتامین 500- رقم گاویتا (5/65%) مشاهده گردید. می توان نتیجه گرفت که با کاربرد آمینواسیدها در زمان کشت می توان عمر پس از برداشت توت فرنگی را افزایش داد.

کلمات کلیدی