از آنجایی که در مناطق خشک و نیمه خشک دسترسی به منابع آب با کیفیت خوب با محدودیت همراه است، لذا بهره برداری از پساب فاضلاب برای آبیاری بسیار با اهمیت است. امروزه استفاده از مواد طبیعی در تصفیه آب و فاضلاب رو به افزایش است. یکی از این مواد دانه های گیاه مورینگا پرگرینا است. در این تحقیق عملکرد این ماده در مقایسه با آلوم و پلی آلومنیوم کلراید (پک) مورد بررسی قرار گرفت. به این منظور نمونه فاضلاب از نهری که فاضلابهای خانگی به آن تخلیه می گردد برداشت شد و بدون هیچ پیش تصفیه مورد استفاده قرار گرفت. نمونه های فاضلاب در موارد جداگانه در تماس با غلظتهای 10 تا 120 میلی گرم در لیتر با افزایش 10 میلی گرمی پودر دانه های مورینگا پرگرینا، آلوم و پلی آلومینیوم کلراید (5 تا 30 با افزایش 5 میلی گرم در لیتر) در مراحل جداگانه قرار گرفت و نتایج مقایسه شد. در این آزمایش ها تغییرات غلظت نیترات، فسفات، کدورت TDS ، هدایت الکتریکی وpH مورد بررسی قرار گرفت. عملیات اختلاط به صورت مکانیکی با دستگاه جارتست و با قابلیت انتخاب دورهای متغیر انجام شد. بررسی ها نشان داد که استفاده از آلوم و پک باعث افزایش هدایت الکتریکی شده و در مواردی افزایش باقیمانده املاح را نیز در پی داشت. همچنین آزمایش ها نشان داد که بیشترین درصد کاهش فسفات مربوط به مورینگا پرگرینا است، به طوری که 120 میلی گرم در لیتر مورینگا پرگرینا قادر به کاهش 80 درصدی فسفات است. غلظت 110 میلی گرم در لیتر پرگرینا بالاترین درصد کاهش نیترات را در بین مواد مورد استفاده دارا بود، به طوری که در این غلظت، میزان نیترات برابر 50 درصد بود. آزمایش ها نشان داد که استفاده از پودر دانه های مورینگا پرگرینا باعث کاهش زمان ته نشینی می گردد به طوری که زمان ته نشینی از 30 دقیقه به 10 دقیقه کاهش می یابد. نتایج حاکی از آبگیری ساده از لجن حاصله از تصفیه توسط پودر پرگرینا نسبت به لجن حاصله از تصفیه توسط آلوم و پک بود.

کلمات کلیدی