نیاز به مسکن یکی از اساسی ترین نیازهای مادی و معنوی بشری است و مسکن مطلوب می تواند تاثیر بسزایی در پاسخگویی به نیازهای ذاتی انسان داشته باشد. یک مسکن مناسب می تواند محیطی با آرامش فکری فراهم کند که انسان را از لحاظ روانی آماده فعالیت آینده کند.یعنی در جهت آرامش، محل خلوت کردن با خود و یافتن خویشتن است.وجود خلوت در زندگی می تواند به ایجاد زمینه ی مناسب درابعاد فردی و اجتماعی بیانجامد. فردی که در خلوت خانه به آرامش روانی رسیده ،در اجتماع تاثیر مثبتی می گذارد و رفتار و افکارش در جهت تعاملات اجتماعی صحیح و سلامتی جامعه است. نیاز به تعامل اجتماعی در جوامع انسانی یک ضرورت و در جهت افزایش اعتماد به نفس، ارتقاء فرهنگی، احساس امنیت و ... مطلوب ارزیابی می شود. تحقیق پیش رو می کوشد در راستای این نگاه ،حوزه ای از معماری را مطالعه کند که رسیدن به سطح مطلوب خلوت میتواند کیفیت تعاملات اجتماعی را بهبود بخشد، به عوامل کالبدی معماری مسکن ایرانی و روابط همسایگی در افزایش تعاملات اجتماعی توجه کند و در صدد یافت عوامل یا عناصری که نهایتاً موجب ایجاد رضایت ساکنین از محل زندگی خود میشود باشد؛ در نتیجه برای نایل آمدن به این اهداف رهنمودهایی در حوزه های طراحی قلمروهای فردی، قلمروهای جمعی، فضاهای ارتباطی، مفاصل و هم¬چنین موقعیت قلمروها نسبت به یکدیگر و نسبت به کل ساختار مسکن ارائه شد.

کلمات کلیدی