یکی از دو گرایش عمده جریان تشیع،گرایش است که از آن به عنوان گرایش اصولی یاد می شود.ونقطه مقابل آن نیز گرایش است که به احادیث واخبار موجود در منابع شیعی نگاهی ویژه دارد.گرایش اصولی توسط عالمان شیعی بغداد در قرن چهارم وپنجم مانند:شیخ مفید، سید مرتضی وشیخ طوسی پایه گذاری شد وتوسط شاگردان اینان به فلات ایران انتقال یافت وتحت تاثیر زمان ومکان تحولاتی را هم تجربه نمود.وجریانی به وجود آورد که از آن با عنوان تشیع اعتدالی یاد گردیده است.این جریان در آثار مختلف علمی وادبی واز جمله تفاسیر شیعی قرآن بازتاب یافت.دو تفسیر مجمع البیان وروض الجنان مهم ترین نمونه های تفسیری از این دست می باشدمهم ترین ویژگی های این دوتفسیر توجه به تفسیر ظاهر ودوری از تاویل گرایی ونزدیکی بیشتر بادیدگاه های تفسیر واعتقادی جریان دیگر جهان اسلام –اهل سنت- می باشد.نوشتار حاضر در صدد معرفی این جریان ونشان دادن جلوه های از این دوتفسیر یادشده می باشد.

کلمات کلیدی