کم آبی یکی از مهمترین مشکلات مناطق خشک و نیمه خشک می باشد. هرگاه میزان آب دریافتی گیاه کمتر از تلفات آن باشد کم آبی پدید می آید که در این شرایط استفاده از تنظیم کننده های رشد گیاهی مانند اسید سالیسیلیک راهکاری برای جلوگیری از اثرات مخرب کم آبی و افزایش سازگاری گیاه می باشد. به منظور بررسی اثر اسید سالیسیلیک بر برخی از ویژگی های مورفوفیزیولوژیک تعدادی از گلهای بستری خانواده آفتابگردان شامل ابری (Ageratum houstonianum ‘Blue Danube’)، جعفری آفریقایی (erecta ‘Discovery Yellow’ Tagets)، جعفری فرانسوی ‘Hero Harmony’) patula Tagets)، آهار (Zinnia elegans ‘Lilliput rose’) و وصال (chinensi ‘Milady Mix’ Callistephus) تحت شرایط کم آبی، آزمایشی به صورت اسپلیت پلات بر پایه طرح بلوک‌های کامل تصادفی با چهار تکرار در محوطه گروه باغبانی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد در سال 1392 انجام شد. فاکتور اصلی دو حجم آبیاری ( 100 و 50 درصد نیاز آبی)، فاکتور فرعی اسید سالیسیلیک (0 و 1 میلی مولار) بودند. ویژگی های مورفولوژیکی اندازه گیری شده (ارتفاع، سطح برگ، تعداد گل، وزن خشک گل، ریشه و اندام هوایی) و ویژگی های فیزیولوژیکی (کلروفیل های a، b و کل، کاروتنوئید، هدایت روزنه ای، محتوای نسبی آب برگ و نشت یونی) بودند. نتایج نشان داد کاربرد اسید سالیسیلیک در شرایط کم آبی به علت تفاوتهای مورفولوژیکی و ژنتیکی گلها بر ویژگی های مورفوفیزیولوژیکی آنها اثرات یکسانی نداشت. در شرایط کم آبی کاربرد اسید سالیسیلیک موجب بیشترین بهبود صفات مذکور در آهار و جعفری آفریقایی گردید. کمترین اثر نیز در گیاه وصال مشاهده شد.

کلمات کلیدی